سحر است و سحر عمر علی پایان است            این سحر مژدهٔ پایان شب هجران است
این سحرگاه سـحرگاه وصال یار است            تا سحر دیده حق بین عـلی بیدار است

تا سحـر زیر لـبش زمـزمـه دارد مولا            زیـر لـب نـالـه یـا فـاطـمـه دارد مـولا

ای سفـر کرده بـبـین هـمسـفرت می‌آید            یار و همسنگر خـونین جگـرت می‌آید
خون دل خوردن و صبر است پس از تو کارم            فـاطـمه جان هـوس روی پیـمـبر دارم
بی‌فـروغ رخ تو لیل و نهارم تار است            قاتل همسر تو میخ و در و دیوار است
یاد داری که چه سان دست علی را بستند            پیش چشمان ترم پهلـوی تو بشکـسـتند
تو الف بودی از جور و ستم دال شدی            بهر یـاری من از کیـنه تو پامال شدی
کاش آن جا وسط کوچه علی جان می‌داد            یا خـدا عـمـر مرا بعـد تو پایان می‌داد
گـویی ایـام فـراغ من و تو سـر گـشته            وقت دیـدار تو و همسرت حـیدر گشته